- gniewnie
- gniewnie {{/stl_13}}{{stl_8}}przysł., gniewnieej {{/stl_8}}{{stl_7}}'ze złością, z irytacją, okazując gniew': {{/stl_7}}{{stl_10}}Gniewnie się odezwać, spojrzeć, zacisnąć usta. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
gniewnie
Look at other dictionaries:
gniewnie — gniewnieej «w sposób wyrażający gniew, gniewając się, z gniewem, ze złością» Gniewnie patrzeć, mówić, marszczyć brwi, zaciskać pięści … Słownik języka polskiego
nos — 1. Coś kręci, wierci kogoś w nosie «coś drażni czyjś węch, wywołuje uczucie pieczenia, swędzenia w nosie»: (...) dopiero westchnął z ulgą, kiedy się znaleźli w podsieniach domu i na świeżym powietrzu. Zapach ciężkich pachnideł wiercił mu jeszcze… … Słownik frazeologiczny
podnieść — 1. Podnieść głos (na kogoś) «krzyknąć (na kogoś), powiedzieć coś głośno, ze zdenerwowaniem, gniewnie»: – Nie kłam! – Szymek po raz pierwszy podniósł na niego głos. P. Huelle, Weiser. 2. Podnieść jakąś kwestię, sprawę, jakiś problem, temat itp.… … Słownik frazeologiczny
podnosić — 1. Podnieść głos (na kogoś) «krzyknąć (na kogoś), powiedzieć coś głośno, ze zdenerwowaniem, gniewnie»: – Nie kłam! – Szymek po raz pierwszy podniósł na niego głos. P. Huelle, Weiser. 2. Podnieść jakąś kwestię, sprawę, jakiś problem, temat itp.… … Słownik frazeologiczny
wybić — 1. Ktoś wybił, coś wybiło kogoś z rytmu «ktoś przerwał, coś przerwało komuś jakąś czynność, powodując jego dekoncentrację»: Szkoda, szkoda, że trwała tak długo ta zmiana, przekonamy się zresztą za chwilę, za kilkadziesiąt sekund, czy nie wybiła… … Słownik frazeologiczny
wybijać — 1. Ktoś wybił, coś wybiło kogoś z rytmu «ktoś przerwał, coś przerwało komuś jakąś czynność, powodując jego dekoncentrację»: Szkoda, szkoda, że trwała tak długo ta zmiana, przekonamy się zresztą za chwilę, za kilkadziesiąt sekund, czy nie wybiła… … Słownik frazeologiczny
fukać — ndk I, fukaćam, fukaćasz, fukaćają, fukaćaj, fukaćał fuknąć dk Va, fukaćnę, fukaćniesz, fukaćnij, fukaćnął, fukaćnęła, fukaćnęli 1. «parskać, prychać (zwłaszcza o zwierzętach)» Kot fuka na psy. 2. pot. «odzywać się do kogoś burkliwie, opryskliwie … Słownik języka polskiego
ofuknąć — dk Va, ofuknąćnę, ofuknąćniesz, ofuknąćnij, ofuknąćnął, ofuknąćnęła, ofuknąćnęli, ofuknąćnięty, ofuknąćnąwszy rzad. ofukać dk I, ofuknąćam, ofuknąćasz, ofuknąćają, ofuknąćaj, ofuknąćał, ofuknąćany ofukiwać ndk VIIIb, ofuknąćkuję, ofuknąćkujesz,… … Słownik języka polskiego
opryskliwy — opryskliwywi, opryskliwywszy «odpowiadający gniewnie, burkliwie, półsłówkami; wypowiadany, brzmiący w taki sposób; nieuprzejmy, szorstki, ostry» Opryskliwy człowiek. Opryskliwy głos, ton. Opryskliwa odpowiedź … Słownik języka polskiego
ostro — ostrzej 1. «spiczasto, spadzisto, stromo» Ostro zatemperowany ołówek. Ścieżka wznosiła się ostro. ∆ Kuć konia (na) ostro «przybijać podkowy specjalnymi gwoździami o szorstkiej, nierównej powierzchni główek, w celu zapobieżenia ślizganiu się… … Słownik języka polskiego
